Obrady poświęcone były dwóm zagadnieniom:

1. "Straty wojenne i restytucja dóbr kultury"
2. "Upowszechnianie dziedzictwa kultury. Przykłady dobrych praktyk".

Do udziału w spotkaniu zaproszeni zostali m.in. muzealnicy, przedstawiciele środowisk zajmujących się ochroną dóbr kultury oraz radni Sejmiku Województwa Śląskiego - członkowie Komisji Doraźnej ds. Przeanalizowania Strat Wojennych w Województwie Śląskim. W pierwszej części spotkania o problematyce restytucji narodowych dóbr kultury mówili przedstawiciele MSZ - ambasador Wojciech Kowalski oraz radca Monika Kuhnke. Profesor Kowalski - pełnomocnik rządu ds. dziedzictwa kulturowego Polski za granicą - podkreślił potrzebę sumiennego dokumentowania oraz ewidencjonowania dzieł sztuki wywiezionych z kraju przez radzieckich i niemieckich okupantów w okresie II wojny światowej. Do dzisiaj w Rosji znajduje się ok. 250 tys. polskich dzieł sztuki oraz kilka kilometrów księgozbiorów. W Niemczech takich obiektów pozostaje sto kilkadziesiąt. Zapewne takich zbiorów dzieł sztuki jest znacznie więcej, jednak ich rodowód i wojenne losy nie zostały dostatecznie udokumentowane. Ambasador Kowalski podkreślił specyfikę losów dóbr kultury wywiezionych do Niemiec z Górnego Śląska. Istnieje bowiem prawno-historyczny dylemat kwalifikacji przeniesienia w czasie wojny dzieł sztuki i zabytków m.in. z Gliwic, Zabrza czy Bytomia do Berlina. Np. z Huty Gliwice wywieziono w głąb Niemiec ok. 200 obiektów (odlewów). Ambasador Kowalski mówił o trudnościach z odzyskaniem dóbr kultury zagrabionych przez Związek Radziecki. O wiele lepiej w tej dziedzinie przedstawia się współpraca z Niemcami, którzy posiadają wzorcowo udokumentowane i zewidencjonowane dane o własnych stratach z okresu wojny. Komputerowa baza tych danych znajduje się w Magdeburgu. Dzięki temu Niemcy chętnie współpracują i podejmują negocjacje z krajami, które zabiegają o wyrównanie strat wojennych w dziedzinie kultury – Polską, Holandią, Francją. W krajach UE nikt nie kwestionuje potrzeby podejmowania takich działań. Każdy kraj ma prawo do dostępu do swojego dziedzictwa kulturowego, musi się to jednak odbywać na zasadzie wzajemności, zwłaszcza wówczas gdy w Niemczech pojawiają się w tym zakresie jednostronne roszczenia wobec Polski. O tym jak ważne jest dobre udokumentowanie utraconych zabytków kultury oraz monitorowanie rynku dzieł sztuki najlepiej świadczy przykład odzyskania przez Polskę dwóch kart cennego graduału, który zniknął z Raciborza zimą 1945. Zabytkowy zbiór pieśni mszalnych powrócił do miasta po tym jak dzięki interwencji polskiego MSZ uniemożliwiono jego sprzedaż na aukcji w Londynie. Teraz fragmenty graduału staną się ozdobą kolekcji eksponatów Muzeum Miejskiego w Raciborzu. W drugiej części Forum przedstawiciele placówek muzealnych z województwa śląskiego zaprezentowali przykłady dobrych praktyk z zakresu upowszechniania dziedzictwa kultury.