Już w najbliższą niedzielę 9 maja w katowickim Szybie Wilson wystąpi legendarny gitarzysta Al Di Meola. Wcześniej zaprezentuje się śląskiej publiczności równie legendarna grupa SBB. 1200 darmowych wejściówek na to wydarzenie rozeszło się w niespełna dwa dni. Zostało jeszcze kilkadziesiąt biletów zarezerwowanych telefonicznie. Jeśli nie zostaną odebrane do czwartku, wrócą do dystrybucji w siedzibie biura ESK 2016 w Katowicach w Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach (wejście od ul. Sienkiewicza). Niedzielny koncert jest finansowany z budżetu samorządu Województwa Śląskiego.

Jak się okazuje, Al Di Meola i SBB to zapowiedź tego, co czeka nas 15 i 16 maja, kiedy to stolica aglomeracji nie będzie mogła w ogóle zasnąć. Pomogą nam w tym najlepsi artyści z całego świata (z Carlosem Saurą na czele), którzy przez sobotę i niedzielą będą obecni między innymi w Parku Kościuszki, Rondzie Sztuki, Górnośląskim Centrum Kultury, a także w katowickich klubach i na ulicy Mariackiej. Dodatkowo, 15 i 16 maja,  w Katowicach rozdane zostanie kilka tysięcy sadzonek słonecznika - kwiatu, który symbolizuje starania miasta o Europejską Stolicę Kultury. Szczegóły wkrótce.

Gitarzysta Al Di Meola objawił się nieoczekiwanie, w jazzrockowych latach 70., gdy świat muzyki wpatrzony był w innowacje Milesa Davisa. Al Di Meola, pilny student Berklee College Of Music, rozkochany w folkowych rytmach amerykańskiego Południa właśnie wtedy odkrył swój jazz. Jazz zawieszony między pogodnymi rytmami fusion, ortodoksją synkopy, "blue note" a latynoskim tangiem, sambą i folklorem flamenco. Takie pojmowanie muzyki stało się dla gitarzysty źródłem spektakularnego sukcesu, popularności, zachwytu krytyki i aplauzu słuchaczy.

We wczesnym dzieciństwie Di Meola grał na perkusji, ale gdy miał dziewięć lat, usłyszał Beatlesów i przerzucił się na gitarę. Rosnące zainteresowanie jazzem skłoniło go do podjęcia nauki w Berklee College of Music w 1971 r. Wkrótce opuścił szkołę i dołączył do grupy fusion Barry'ego Milesa. Na uczelnię, do klasy aranżacji, wrócił w 1974 r. Później dołączył do popularnej i wpływowej grupy Chicka Corei Return To Forever i zwrócił na siebie uwagę oszałamiającymi, czasem wręcz hipnotycznymi solówkami.

W latach 1982 i 1983 nagrał dwie płyty ze słynnym akustycznym trio gitarowym, w którym oprócz niego znaleźli się John McLaughlin i Paco De Lucia. W 1985 r. powstał Al Di Meola Project - najsłynniejsza formacja gitarzysty, z którą jeździ po całym świecie. 

W jego muzyce miesza się delikatne, klasyczne brzmienie gitary akustycznej z futurystycznymi brzmieniami syntezatorów i etnicznymi brzmieniami instrumentów perkusyjnych. Di Meola należy do najciekawszych współczesnych gitarzystów jazzowych, wyróżniających się otwartością na inne obszary muzyki. Zainspirowany jazzem, etniczną world-music, latynoskim rytmem i melodią, zaskoczył muzyczny świat albumem Heart Of The Immigrants. Gitarzysta zaprosił do współpracy wybitnego bandeonistę Dino Saluzziego, tureckiego perkusistę Arto Tuncboyaciana oraz gitarzystę z Wenezueli Chrisa Carringtona.

World Sinfonia oraz późniejsza Di Meola Plays Piazzolla stały się dla gitarzysty syntezą muzycznych inspiracji; subtelną folkloryzującą, jazzową suitą, muzyką emocji i nastroju, improwizacją jazzu i melodyjnego rytmu tango. Artysta zawsze poszukiwał nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Czynił to zarówno w jazzrockowej wirtuozerii Electric Rendezvous, Scenario, jak i w Kiss My Axe. Szczególnego wymiaru nabrała muzyka Di Meoli, gdy nad jazzową improwizacją panować począł latynoski rytm, subtelnie asymilowany folklor. Gitarzysta zawsze czerpał inspiracje dla swojej muzyki z folkloru latynoskiego. Początkowo zauroczony jazzową „fiestą" Chicka Corei, później brawurowym triem De Lucia-McLaughlin-Di Meola, wreszcie jazzowymi sambami Airto Moreiry (Soaring Through A Dream, Tirami Su).

SBB
Józef Skrzek - wokal, gitara basowa, harmonijka, organy Hammonda,
Apostolis "Lakis" Anthimos - gitary, buzuki, perkusja, instrumenty perkusyjne, gitara basowa
Gabor Nemeth - perkusja

SBB (najpierw Silesian Blues Band, później Szukaj, Burz, Buduj - Search, Break, Build) - to polski zespół rockowy założony w 1971 w Siemianowicach przez Józefa Skrzeka, multiinstrumentalistę i wokalistę. SBB, stawiany na równi z innymi europejskimi zespołami takimi jak Yes, Pink Floyd czy Emerson, Lake & Palmer, został okrzyknięty mianem najlepszego zespołu rockowego 45-lecia, rozwijającego kilka stylów muzycznych, między innymi takich jak blues-rock, jazz-rock czy wreszcie rock progresywny.

Zespół początkowo grał jako trio towarzyszące Czesławowi Niemenowi w latach 1971-1973, jednak silnym osobowościom artystycznym Józefa Skrzeka i Czesława Niemena nie udało się długo współpracować. Pierwsza płyta SBB, nagrana w 1974, rozeszła się błyskawicznie, osiągając na czarnym rynku cenę czterokrotnie wyższą od detalicznej. Kolejna płyta Nowy Horyzont wkracza już w brzmienia rocka progresywnego, które są obliczem zespołu do dnia dzisiejszego. Po Nowym Horyzoncie przyszedł czas na dwie kolejne płyty - Pamięć (1976) i Ze słowem biegnę do ciebie (1977). W latach 70. SBB odnosi wielkie sukcesy nie tylko w Polsce, ale również za granicą, wiele koncertując w Czechosłowacji, Niemczech, Bułgarii, Szwecji, Danii czy w Stanach Zjednoczonych.
Zespół został rozwiązany w 1980 po nagraniu płyty Memento z banalnym tryptykiem. SBB powracało kilkakrotnie w latach dziewięćdziesiątych - kolejno w 1991, 1993 i w 1998 roku. Okazją do powrotu był koncert organizowany przez Franciszka Walickiego Trzy dekady rocka w Polsce. Rok 2000 to kolejny powrót zespołu na scenę rockową. W 2005 roku wydano płytę New Century wraz z Paulem Wertico z Pat Metheny Group. Od kilku lat na perkusji gra w zespole Gabor Nemeth, węgierski perkusista wcześniej związany z zespołem Skorpio.