Mamut - w języku Eskimosów „ten, który żyje pod ziemią", ogromny, włochaty, sympatyczny Maniek, główny bohater znanego filmu animowanego „Epoka Lodowcowa" -jak żył? co jadł? jaki był za życia? Współcześnie tłumaczenie tego słowa można traktować dosłownie.

Miliony znajdowanych kości zasypanych w ziemi lub też uwięzionych w lodzie są świadectwem tragedii ogromnych ssaków plejstoceńskich, które jeszcze nie tak dawno stąpały po mamucim stepie.

Wymieranie gatunków jest naturalną częścią ewolucji, tak samo, jak pojawianie się nowych. Jednak w historii Ziemi zdarzało się, że wiele gatunków wymierało jednocześnie. Przyczyny do dzisiaj nie są znane. Taki los spotkał dinozaury i ten sam los spotkał ogromne ssaki z epoki plejstoceńskiej.

W miarę, jak znajdujemy coraz więcej skamieniałości i poddajemy je coraz bardziej specjalistycznym badaniom, żeby zrekonstruować rośliny i zwierzęta z minionych epok geologicznych, pogłębiamy wiedzę o prehistorycznym świecie. Mimo tego miniony świat jest dalej dla nas tylko układanką, do której dokładamy nie zawsze dobrze dobrane puzzle.

Podczas prac na budowie obwodnicy Garwolina natrafiono na dużo porozrzucanych szczątków kostnych należących głównie do mamuta wielkiego. Znalezisko to stało się inspiracją do stworzenia w 2007 r. w Muzeum Geologicznym PIG w Warszawie tymczasowej wystawy „Czas mamuta". 

Obecnie kości mamuta, nosorożca włochatego, jelenia olbrzymiego i innych ssaków epoki plejstoceńskiej, zamieszkujących licznie tereny Polski można oglądać i podziwiać w gmachu Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. Wystawę uzupełniają plansze informacyjne dotyczące poszczególnych zwierząt, których kości zostały wyeksponowane. Na wystawie postawiony został namiot z okresu paleolitu, zrekonstruowany przez pracowników muzeum. W celu nadania ekspresji wystawa została wzbogacona o aranżację muzyczną wraz z efektami dźwiękowymi w postaci głosów poszczególnych zwierząt.

Od ostatniego masowego wymierania w późnym plejstocenie nie przybyło nowych gatunków zwierząt ani roślin. Obecnie zwierzęta i rośliny wymierają znacznie szybciej niż kiedykolwiek, a winni są temu ludzie.